Bir zamanlar gölgelerin hüküm sürdüğü bir dünyada, karanlığı yaran tek bir ışık huzmesi vardı. Bu ışık, saf ve sarsılmaz, yalnızca bir rehber değil, aynı zamanda bir umut ışığıydı. Dünyaya dokunduğunda, değdiği her şey asil, ışıltılı ve sonsuz hale geliyordu. Işığın peşinden gidenler sonsuza dek değişiyor, ruhları nazik ama güçlü bir dokunuşla yüceliyordu. Bu ışığın parıltısında, gerçek benliklerini buluyor ve dünya yeniden doğuyordu.